Arancini Siciliani

Mam nadzieję, że ten wpis, choć z tytułu zdaje się stricte kulinarny, zaspokoi głód nie tylko zakochanych w kuchni włoskiej, ale także spragnionych informacji kulturowo-językowych 🙂

Dlaczego arancini? Ponieważ jest to wspaniały i charakterystyczny przysmak kuchni sycylijskiej a do tego jego historia związana jest z imieniem naszej najmłodszej córki Łucji. Właśnie tak, gdyż Santa Lucia jako patronka Syrakuz, znana jest i czczona w całej Sycylii a szczególnie w Palermo.

Tak więc 13 grudnia każdego roku w święto Św. Łucji palermitanie wspominają bardzo odległe wydarzenie, kiedy to Santa Lucia wysłuchała próśb przymierających z głodu mieszkańców Palermo. Tego dnia do portu przybił okręt wypełniony po brzegi zbożem. Palermitanie byli tak wygłodniali, że nie tracili już czasu na mielenie ziarna na mąkę, tylko od razu je ugotowali z dodatkiem oliwy, aby szybciej pozbyć się głodu. Od tego czasu, by upamiętnić to wydarzenie, 13 grudnia mieszkańcy Palermo powstrzymują się od spożywania pokarmów pszenicznych, zarówno chleba, jak i makaronów. Tego dnia na wyspie posiłki składają się głównie z ryżu i warzyw a w mieście dużym zainteresowaniem cieszą się różne smażalnie, także te mobilne.

I tak się zrodziły właśnie arancini czyli smażone kule ryżowe. Ich nazwa pochodzi od pomarańczy, gdyż przypominają je zarówno swym kolorem, jak i kształtem. W okolicach Palermo przyjmują formę okrągłą, natomiast we wschodniej części wyspy ich kształt jest stożkowaty. Występują one w ogromnej liczbie wariantów, zarówno na słodko, jak i na słono. Te klasyczne nadziewane są najczęściej sosem ragu’, groszkiem i marchewką lub masłem, mozzarellą i szynką. 13 grudnia powinno się jednak spożyć także arancino w wersji słodkiej np. z ricottą i czekoladą…mniiiaaaam 🙂

Zachęcamy do obejrzenia filmiku w polsko-włoskim wykonaniu. Znajdziecie tu wiele ciekawych słów i wyrażeń!